Dus;
Dat werd hem niet.
Mijn 2e Marathon van Zwolle schuiven we door naar volgend jaar.
De noodzakelijke trainingsopbouw liep door de blessure volledig in het honderd, en het heeft geen zin om halverwege of misschien iets verder uit te moeten stappen met scheenbeen links helemaal over de zeik. Herstellen, voorlopig de kortere afstanden, langzaam uitbouwen en dan komt die 42km vanzelf weer naar je toe.
Met die druk even van de ketel gelijk de loopagenda op inschrijven.nl geraadpleegd en die had een leuke loop in de aanbieding: De 8 mijl FishPotatoRun; in 1 vrijwel rechte lijn van Urk naar Emmeloord hollen met zo’n 1900 gelijkgestemden. Dat leek me wel wat, niet te ver maar ook niet te kort, prima afstand. Even m’n loopmaatje gepolst, en die zag het ook wel zitten dus rap voorinschrijven op de laatste dag, kon nog net, en scheelt toch weer 2,5 euro.
14 september: Startnummer halen in Emmeloord, een knaloranje FishPotatoRun ‘functioneel hardloopshirt’ (blijft een rare naam) aan, en op naar Urk voor de start. Donkere wolken met een flinke hoeveelheid zeikregen kwamen dreigend dichterbij, het ging regenen, daar had je geen buienradar voor nodig, en met de start op 14:00 begon het dan ook te druilen. Straf windje uit het noordwesten, dus die zouden we straks links opvangen. Ik trok m’n petje maar wat dieper schuin over de ogen.
We waren vrij achteraan gestart, dus dat werd de 1e km’s slalommend door de sjokkende meute, maar al snel loop je op de Urkerweg waar het voldoende breed is om je eigen weg te kiezen. Na 2km had ik m’n pace te pakken, 5:00 zou het worden, zonder me daar door coach Garmin al te veel door af te laten leiden. En ook de focus op de looptechniek zette ik uit het hoofd, gewoon relaxt lopen jonguh, ademhaling onder controle en ‘zzennn…’
Bijkomend voordeel van achteraan starten is dat je voortdurend aan het inhalen bent, en, mits de weg voldoende breed is, dit zeker meehelpt met het loopplezier. Het parcours loopt grotendeels in 1 rechte lijn over de N351 en de enige afwisseling onderweg is de opeenvolging van open vlaktes, en dan weer wat bebouwing met een bosrandje waardoor de wind weer even wegvalt. Halverwege kom je langs Tollebeek, het startpunt voor de 4 mijl, en na 11km rennen we Emmeloord binnen en daar staan toch serieus wat mensen langs de kant ondanks de regen.
Emmeloord is het eindpunt en in de verte zie ik al zo’n opgeblazen boog boven de weg, verhip, we zijn d’r al, dus ik begin vast aan te zetten, totdat ik zie dat op de boog “nog 500 meter…” staat aangegeven, dus die eindsprint kakte vervolgens weer in. Dat krijg je dus door die rare afstand van 12,8 km. De echte finish een eindje verderop laat zich herkenbaar horen, want ook hier staat topspeaker Henk Borgmeijer de lopers binnen te roepen. Over de mat in 1:03:27 en na deze finish geen medaille om je nek, maar een zak aardappelen onder de arm en een gratis gebakken visje bij de viskraam.
De Garmin stats laten mooi zien dat er prachtig vlak gelopen is, en zo voelde dat ook. Relaxt, genoten, en zonder enige vorm van protest uit de benen. En, oh ja, wat lopen die Cortana’s lekkurrr.
Dit was een hele fijne, en die 2e marathon? Die komt wel.
Next!
1 reactie
Lekker een winterseizoen en voorjaar draaien met lekkere korte lopen om aan snelheid en conditie te werken. Die afstanden komen vanzelf wel weer. Als we weer lange avonden hebben en het zonnetje weer lekker hoog staat.