Op nog geen 5 meter afstand van ons huis loopt een vlak strak 1000 meter lang recht zwart asfaltlint, een veelgebruikte doorgaande fietsroute, die vanwege het naastliggende park ook een populair hardloopkilometertje is.
Eenvoudig te verlengen richting polder of naar de binnenstad voor de duurloopjes, of gewoon onderdeel van keihard rondjes rennen om de aangrenzende vijver.
Geen kruisende wegen of verkeerslichten, geen uitlaatgassen, (al zou een totaalverbod op scooters helemaal een verademing zijn, ik stem voor), en aan weerszijden loopstroken gemarkeerd door verfstrepen, en dus ook bedoeld voor het voetvolk.
Wel uitkijken voor plots overstekende ganzen, waggelende eentjes en arrogante zwanen, en de onvermijdelijk tegemoetkomende en blind naar smartphone starende fietsers (tip: links lopen, en op het allerlaatste moment schreeuwen doet het altijd goed)
In de weekenden en avonden die nu wat langer worden zit ik op de 1e rang, en kijk vanuit de eetkeuken direct op deze onbedoelde atletiekbaan. En nu loop ikzelf nog niet zo lang mijn rondjes (2009), maar het is duidelijk dat hardlopen in de afgelopen 4 jaar nogal een dingetje is geworden, hele volksstammen en complete families denderen voorbij, inclusief de hippe clinics en start-to-run loopgroepjes, die elk voorjaar weer goede zaken doen.
In groepen of alleen, kijken naar al die hardlopers, het blijft leuk.
En ook al is het geen wedstrijd, alle varianten komen voorbij: hijgende rode hoofden, huppelende antilopen, voortschuifelende snelwandelaars, korte of zevenmijls passen, van prachtig zweefmoment tot blijvend grondcontact, pauzerend rekkend en strekkend, moeilijk kijkend, zweet lekkend, joggende, sprintende hak- midden- en voorvoetlanders.
En met name dat laatste heeft van mij de aandacht; het is vanaf de zijkant gezien de ideale positie om de looptechniek te bekijken en beoordelen.
Jaloers bewonder ik de soepel lopende, ogenschijnlijk zonder inspanning rennende atleet die voorbij snelt, en stiekem gniffel ik om de zwoegende, geforceerde loopstijl van de start-to-runner.
Maar ondertussen lopen zij wel, en ik voorlopig maar even niet. Die andere techniek heeft mij even snoeihard aan de kant gezet.
De komende weken staan de loopschoenen in het vet.
Nog 3 weken tot de stationloop, en nog een kleine 5 weken tot de halve van Zwolle…
Lopen, het wordt vervolgd.
2 reacties
Stationloop zit eraan te komen. Heel veel succes Marcel. Je hebt getuige bovenstaande voldoende hardloopinspiratie op kunnen doen!
Auteur
Bedankt Eric, aan inspiratie ontbreekt het inderdaad niet.
Komende week nog een paar testloopjes, we zullen zien, de halve van Zwolle is de volgende…