«

»

Jul 21 2013

Loopmaatje, gratis af te halen…

Daar liep ik dan dus toch op 8 juni, mijn laatste lange duurloop van 21 km tijdens de halve marathon van Zwolle. Op eieren, dat dan weer wel, en verre van ontspannen, want elke stap gefocust op mogelijk signalen van protest vanuit de onderdanen. Door die zeurende posterior shinsplint (prachtige naam voor een hoop gedoe) had ik niet verwacht die überhaupt uit te kunnen lopen, maar dat viel dus achteraf alleszins mee. Gevalletje druk maken om het druk maken, zo voelde dat na afloop. *plop!*

Oke, dat overbelaste linker been liet me die avond natuurlijk niet gelijk in de steek, daar hadden we een te lange relatie voor opgebouwd, nee, we zouden wat minder vaak afspreken zo was de deal, want abrupt afscheid nemen doet ook pijn.

Die zondag daags na de halve zit ik om exact 12:00 klaar voor de start van inschrijving van de Salverda Berkumloop en de Stadshagenrun. Met name bij inschrijving Berkumloop dien je niet te lang te treuzelen want die andere 1499 lopers willen ook graag meedoen, en dit evenement is dan ook in krap anderhalf uur volgeboekt.

Direct na afronden inschrijving even een déjà vuutje, want had ik mij begin dit jaar ook niet ingeschreven voor 3 andere wedstrijden waarvan ik er al 2 had moeten cancelen… ach, de belangrijkste, die van dik 42 km ergens in oktober duurt nog even, en zo’n 10km loopje doen we gewoon even tussendoor.

Inmiddels zijn we 6 weken verder na die laatste 21k, en nog maar 75 dagen verwijderd van die Zwolse Marathon. De afgelopen weken komt er nog weinig ritme in het lopen, om maar te zwijgen over een soort van schema, wat toch wel handig is wil je je pr op die marathon verpulveren, maar dat schema dreigt er weer een te worden van eerst maar eens uitlopen…

P. Shinsplint loopt stug elke keer mee, als een zichzelf opdringend irritant loopmaatje, kan duidelijk geen afscheid nemen, keutelt soms een eindje achter me, dan weer ineens vlak voor me, waardoor ik automatisch harder ga lopen of juist afrem om toch vooral niet samen te hoeven lopen. Thuis grijp ik direct een paar ijsblokjes uit het vriesvak en leg hem voor kort even het zwijgen op. Dit loopmaatje moet weg en is gratis af te halen.

“Afscheid nemen bestaat niet”, zemelt ergens in de verte een volkszanger, en vooralsnog krijg ik ook weinig grip op herstel. En ook het vaak goedbedoelde advies van anderen is niet echt eenduidig. De ene helft preekt behoudend  “ga toch naar de podoloog of ortho-dinges voor een paar nieuwe stevige klompen met steunzolen” terwijl de andere hippe helft enthousiast begint over natural running dan wel barefoot. “kick off your supportive cushioned shoes, toss the soles, go natural dude, barefoot!”…

Wie het weet mag het zeggen, ik voel nog steeds meer voor de 2e optie maar dan wel met lichte neutrale schoenen met een gerichte aanpassing in de looptechniek. Na 08 juni komen de kilometers me niet aanwaaien, en zolang dat loopmaatje me voor de voeten loopt schiet die training richting de marathon er flink bij in.

En toch…

Afgelopen vrijdag liep ik 14km zonder problemen op de midden-/voorvoet, en enige reactie bleef vooralsnog tijdens het lopen uit, al is dit geen garantie voor de volgende run had ik al eerder ervaren, en wordt het geliefde buitenspelen nog te vaak buitenklooien. Misschien toch maar eens een van de vele natural running schoenen proberen, en hiermee wat gaan afwisselen met de Saucony’s Triumph 9 waar ik nu nog op loop.

Saucony Triumph 9

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Linksom of rechtsom, voorlopig keutel ik braaf m’n kilometertjes weg en poog elke week de duurlopen netjes uit te bouwen.

Niet zeuren maar lopen,

Marathon’s coming…

Permanente koppeling naar dit artikel: http://marceldegroot.eu/loopmaatje-gratis-af-te-halen/