Zaterdag, 05 oktober:
Morgen, zondag, is er een loopje van 42 km door het Zwolse.
Vandaag doe ik de had ik toch-test.
Even voor 10:00 zet ik de 310XT aan, en laat voor de zekerheid ISmoothrun weer meelopen. Nog geen 3 km verder geeft de coach om de pols er inderdaad weer de brui aan, negeert alle satellieten en valt niet veel later in een diepe slaap. Batterij leeg… tja sukkel, dat kan natuurlijk ook. Maar die begeleiding in pace en km’s boeien me eigenlijk niet, alleen de duur; ‘minimaal 3 uur graag’ geef ik de Cortana’s als opdracht mee. Perfecte condities om te lopen; flauw zonnetje, 13gr en weinig wind.
Een kleine 3 uur later en 30 km in de benen plof ik neer op de tuinbank; Test geslaagd, verstandig besluit. Niet starten was de juiste beslissing. Die laatste 12 km van de marathon ga ik niet lopen strompelen door m’n eigen stad. Dus een DNS en geen DNF.
Zondag 06 oktober:
Prachtig weer; temp 15 gr. Zonnetje en wolken, vrijwel geen wind, tja dat was verleden jaar wel anders. Met gemengde gevoelens rij ik richting PEC stadion om klokslag 9:30 de start te zien, enkele bevriende lopers en tweeps te spreken en nog even kort aan te moedigen; “succes hè! nee ik loop ‘m deze keer niet nee, ja man, mooie route maar dan die kl*te Hanzeboog op 34 km, kuitenbijturrr, haha!“
tja…
Pang! De 3 burgervaders van Zwolle, Kampen en Hattem schieten de deelnemers weg, nog even een fotootje, en richting huis voor het 1e supportpunt op zo’n 7km om de verkeersregelaar uit te hangen en vervolgens richting Zalk om de lopers na 28km de dijk weer op te hengelen. Op dit punt kreeg ik in 2012 opnieuw een tik om de oren van de jakkerende wind rond de Ijssel, dus hier was enige support wel fijn zo leek me. Nu bleek het lichte briesje een aangename verkoeling voor de rood aanlopende deelnemers. Nog snel even richting Hanzeboog op 36km om de bikkels de laatste duw te geven richting binnenstad. Gisteren sprintte ik hier nog overheen, maar dat was al na 17km, dat scheelt.
Kippenvel.
In 2014. Moet. Ik. Hier. Weer. Bij. Zijn!
Zaterdag, 19 oktober; Stadshagenrun Zwolle
Een uit en thuisloopje van 10km. Het parcours van 2 rondjes loopt praktisch door mijn eigen voortuin dus bekend terrein en dito koppen op en langs de route, een feestje in de wijk. 10 minuten voor de start stap ik de voordeur uit en hol richting startvak. En nu behoor bij lange na niet tot de koplopers van het veld, en een lage 40-er zal ik waarschijnlijk wel nooit lopen, maar dat PR van 2010 staat nog steeds, dus wie weet. Het 1e PR van 5km is al binnen na 1 rondje, en na het 2e rondje tik ik de mat aan met een kleine verbetering van 7 tellen op 47:10. Jammer. Wel een PR, maar niet het bijbehorende gevoel, want dat hadden minimaal 18 tellen moeten zijn, dus die 46 min. pakken we volgende week even in Heerde.
Zaterdag, 26 oktober; Klokloop Heerde
De Klokloop kende ik nog niet en een 15 km rondje door de bossen van Heerde leek me eigenlijk leuker, maar dat schamele PR van verleden week moest er natuurlijk vet aan. 10km mooi beschut tussen de bomen, dus weinig wind, 1 rondje, verstand op nul en knallen, dat ging goedkomen en plaatste mezelf op 2 meter van het startlint, vlak achter de toppers waar ik normaal gesproken ruim achter blijf. Pang! Na 3 km vals plat omhoog richting A28 wist ik al hijgend genoeg, dit ging ‘m niet worden. En met dat geslinger en heuveltjes die daarop volgden werd het na 5km een mooie maar vooral een vermoeide loop door prachtige herfstkleuren. Over de mat en een fotofinish in 47:59 en zelfs nog even enthousiast binnengehaald worden door speaker Jan de Bekker, wat wil je nog meer. Top!
Wat nababbelend met wat lopers werd het beeld bevestigd; aan deze loop moet je gewoon meedoen, genieten, en je vooral niet druk maken over een PR. Dat doe je maar ergens anders.
Zondag, 3 november ,Vroegevogelloopje in Berlijn.
Afgelopen weekend bivakkeerden we met vrienden in Berlijn om wat cultuur op te snuiven. En net als bij eerdere citytrips diende ook hier even de stad te worden verkend op de hardloopschoenen. Snel om 7:30 via de ontbijtruimte even ein brötchen, echt vreemd keken ze er niet van op, het schijnt dat er in Berlijn wel vaker hardlopers rondbanjeren… Het weer werkte het hele weekend niet echt mee, en ook Garmin liet het natuurlijk opnieuw afweten, waarschijnlijk bang om z’n locatie af te geven in het voormalige DDR. Gelukkig had m’n loopmaatje net een nieuwe tomtom om z’n pols en die deed niet zo moeilijk.
We begonnen droog en liepen rap vanaf de Zimmerstraße richting Unter den Linden om als finishers na amper 1 km onder de Brandburger Tor door te lopen, hadden we dat maar alvast gehad, maar kort na het binnenlopen van Tiergarten trok Pluvius de sluizen open en liepen we al gauw door de plassen te stampen. Zeiknat, maar na een toch redelijk snelle 7km dropen we het hotel weer binnen. Verder een prima stad, het bier is d’r ook nat en wie weet, wellicht hier een keer de 42k hollen…
Zaterdag, 09 november
Het plan om in de Nunspeetse bossen 10 km te gaan hollen bij de Zandenplasloop, laat ik schieten, het was al laat in de ochtend, en eigenlijk wilde ik wel weer eens minimaal een 20+ lopen. Dus lunchpakketje voor onderweg mee en rap de deur uit richting dijk. ‘Ik kom je niet halen hoor…’ roept ze me nog na. Helaas is de dijk bij Westenholte afgesloten vanwege een grootschalige dijkverlegging, mijn looproute wordt zo’n 300 meter landinwaarts verlegd, dus dat favoriete rondje zal de komende tijd nogal veranderen. Ik keer om en kies het pad tussen de weilanden door.
7 km verder begint linker kuit zich te melden, en nou gebeurt dat wel vaker, we kennen elkaar, maar na zo’n 10 km bij opkomen Hanzeboog wordt het protest heviger. Wat rekken en strekken heeft dan ook geen zin meer, en na nog 7 km gaat het van joggen naar sjokken en uiteindelijk trekkebenend wandelen, en dan is 9 km naar huis lopen ineens te ver. Wat riep ze ook weer…
Eenmaal thuis na 19 km trek ik het vriesvak leeg en geef de kuit z’n ijsje. Doorlopen met pijn tegen beter weten, iets met luisteren en lichaam. Verstand komt met de (loop)jaren.
Next!