«

»

Jun 08 2014

Quality over quantity

24 Februari: Maar weer op de fiets. Noodgedwongen helaas, ik wil lopen, ik haat fietsen, maar knie links laat het lopen van een fatsoenlijke 15+ nog niet toe. Op een vroege voorjaarsdag richting begraafplaats, even m’n eigen privé-herdenking, 9 jaar geleden, maar toch. Belangrijk. Voorgaande jaren liep ik al hardlopend in m’n strakke legging en op de felgekleurde Saucony’s richting gedenksteen, niet echt op gekleed, maar even dag zeggen, bezinning, momentje voor mezelf, en weer hardlopend weg.

Vandaag een mooie zonnige dag op de fiets dus. Ik heb en neem de tijd. Halverwege sla ik een doodlopend weggetje in waar ik normaal blind langs ren, omdat de bekende looproute mij naar de dijk brengt. Nu dus onbekend linksaf, en slingerend langs enkele boerderijen zie ik al rap een bordje met ‘pas op voor de hond’. haring-keith-dog-barkingNog geen 20 m verder zie ik dat het pad inderdaad op z’n eind loopt, gemarkeerd door een 2e bordje met ‘WACHT VOOR DE HOND !’, in caps en met uitroepteken, en dat ding staat er vast niet voor niets dus zet al slippend een 180 in. De schurende achterband op het grindpad vormt de definitieve trigger voor de al aanstromende en compleet over de zeik blaffende duitse herder, die op volle snelheid met ontblote hoektanden al happend te kennen geeft dat ik maar beter kan opzouten! Mijn god, wanneer ik op een sukkeldrafje was komen aanhuppelen in m’n blitse hardloopkloffie had ik dit niet meer kunnen navertellen. Loslopende honden. Ik heb er een mening over. Note to self; mocht ik hier ooit weer lopen…. deze afslag dus niet.

Mijn laatste schrijfsel was eind december, en qua blog voelde het de afgelopen maanden niet oké om te blijven mekkeren over blessures en ander onbeduidend leed, en daarnaast ontbrak het mij ook een beetje aan enige hardloop inspiratie, want weinig tot geen hardlopen vanwege diezelfde blessures. Maar om het in een paar zinnen te duiden: vanaf eind november: Gedoe met de knie: pes anserinus bursitus. bij gewenste uitleg; googled u maar even. En nu heb ik een grondige hekel aan enig artsbezoek, en ook voor de fysio staan maar 6 bezoekjes in de polis opgenomen, dus daar ben ik best zuinig mee. Maar die knie duurde me te lang, dus na 3 maanden aankl*ten en rondstruinen op internet toch maar eens op visite, en eigenlijk ook meer vanwege de bekende aai over de bol / klop op de schouder / geruststelling cq bevestiging, want de diagnose had ik zelf al gesteld, en zo stond ik even later weer buiten met inderdaad dus een ganzepoot. Oorzaak: geen tot weinig warming-up en het niet voldoende rekken der hamstrings. Oplossing: bovenstaand uitvoeren het algeheel versterken van de ‘core’. De vele artikelen op websites en magazines prediken het regelmatig; een beetje serieuze hardloper werkt aan zijn of haar ‘Core-Stability’, of wat minder hip; de ouderwetse ‘grondoefeningetjes op een matje’. Gaan we (nog meer) doen. Maar voorlopig lijkt er op dat met name het gericht rekken van de hamstrings de diesel weer een beetje op gang brengt.

Maar ook de midvoetlanding waar ik bij vlagen toch flink mee aan het stoeien was heb ik toch maar weer opgepakt, en bevalt me momenteel goed, zei het dat ik wel weer terug ben bij m’n oude Saucony Triumph’s, omdat de 4 mm offset van de Cortana’s me (nu?) nog teveel de kuit en achillespees belasten. Die groene Triumph’s had ik verleden jaar in de hoek gegooid vanwege de shinsplints, maar daar lijk ik momenteel van verlost. Ondertussen was de inschrijving van de Halve van Zwolle al wel een feit, want dat jaarlijkse feestje wil je niet missen. De afgelopen weken gaat het lopen weer redelijk de goede kant op, knie houdt zich koest mits ik ‘m vooraf wat extra aandacht heb gegeven, en de kilometertjes lopen weer op, al is de maximale afstand dit jaar nog blijven steken op 15… maar ach, quality over quantity.

Kreta3

Kreta: hellingproef in de ochtendzon

Vorige week bivakkeerden we een weekje op Kreta, dus zon zee strand en luieren, maar gezien de aankomende 21 km op 14 juni diende daar dan nog wel wat gelopen te worden. Ik had het geluk dat ons hotel zich aan een prima brede weg bevond, met een veilig voetpad vrij van jakkerende Grieken maar natuurlijk verre van vlak. Geen probleem, gewoon heen en weer hollen over zo’n 1,5 kilometer dan tellen die meters zich vanzelf op tot de gewenste afstand, en een heuvel op- en afrennen is ook een prima training. Alleen jammer dat ook hier de woonerven worden bewaakt door van die overijverige blaffende viervoeters, die niets snappen van het belang van zo’n training, en ik moest dan ook regelmatig zo’n k*tkeffer van me afslaan. Een hardloop kuitenbijter maar dan even anders.

3 x deze week liep ik over dit asfalt zo’n 7 a 8 km heen en weer in de vroege ochtend, waarbij om 7:00 de zon al gemeen laag bij de grond zijn best deed om mijn tempo te temperen. En om nog extra de midvoetlanding te trainen holde ik overdag dan nog enkele km’s over het strand op de blote voeten, waarbij ik bij dreigende oververhitting direct de plomp in kon springen.

Kreta

Begin juni. De frequentie van het lopen zit er weer redelijk in, nu de afstanden nog. Volgende week dus het loopfeestje van Zwolle. En net als vorig jaar zal de eindtijd bijzaak zijn.

Uitlopen, heel blijven en Genieten met een hoofdletter.

Als ik maar kan lopen.

Permanente koppeling naar dit artikel: http://marceldegroot.eu/quality-over-quantity/