New York 2016. Laatste blog over hardlopen. Bijna 2 jaar terug. Niet meer aan’t lopen? Zekers! Het loopt. Maar dat is inmiddels een gewoonte. Een goede gewoonte. Een ‘force of habit’, zoals een macht der gewoonte gewoon beter bekt in’t Engels.
Even weg. 2 a 3x per week achterdeur uit, uurtje weg, koppie leeg en terug achterdeur in. Terug is eigenlijk dubbel weg.
Kilometers per uur zijn inmiddels ondergeschikt. De duur van lopen is belangrijker. De Snelheid versus Tijd was leuk voor zolang het duurde. Ik ken mijn tijd en snelheid, die wordt niet veel beter en die is dikke prima. Wedstrijdjes of evenementen blijven leuk. Count Your Blessings! Nu geniet ik (nog) meer van de lange(re) duurloop. Langs de IJssel over de dijk richting Kampen of de andere kant op richting Hattem. Of gewoon in je eentje Remy door de polder tussen de weilanden. Blij worden van koeien die je aanstaren, terugblaffen naar die k*thonden of toch maar even met een boog om die lantaarnpaal-met-meeuw-on-top heen.
Een paar kilometer lekker op dreef en dan een dreigende lucht tegemoet lopen. Je weet het. Dit houden we niet droog. Boeit niet. Je kleding kan het aan, koud wordt het niet want gewoon doorlopen en ook je schoenen zijn er op voorbereid.
Verharde wegen, asfalt graag. Geen onverhard geneuzel voor mij over bospaadjes en andere trail onzin. Snap dat dat je onderdanen sterkt, maar ik kijk liever horizontaal om me heen dan naar de grond. Maar hé, ieder z’n ding.
2018 is een maandje oud en ik heb er krap 100k opzitten. Vind ik een karig begin, maar elke meter buiten m’n bureaustoel telt. Vandaag liep ik m’n 1e halve marathon van het jaar en dat was een kleine 2 uur bliss! Daar doe ik het voor en laten er nog vele uren volgen.
Blijf lopen!