«

»

Feb 27 2013

Trage start

 

2013 kent vooralsnog een trage start qua lopen.

En dan bedoel ik dat al gauw in termen van de gelopen km’s.

In januari amper 93 km afgetikt, en nu bijna eind februari ben ik nog niet heel veel verder, terwijl ik mij nog zo had voorgenomen om het looptotaal van 2012 vet te doorbreken en op z’n minst een voorjaars marathon op mijn naam…     afijn, u begrijpt…

Hardlopers in de timeline van Twitter beginnen steevast  in januari te pronken met de gelopen kilometertjes, wie heeft de meeste, de verste, de langste…

waarschijnlijk had ik hetzelfde gedaan, niets menselijks is mijn vreemd…

 

cause – effect

Ik hoef niet lang te zoeken naar meerdere redenen (noem het excuses) voor de afgenomen frequentie in het  #buitenspelen:

– Pien in de peuten, want andere looptechniek aanleren.

– Geglibber in de nattesneeuwblubber, want Hollandse winters.

– Te laat thuis, want druk op’t werk.

– Even geen zin in lopen, want volledige focus op het werk.

 

 

Focus:

Met name dat “geen zin in lopen” zat me niet lekker, tot voor kort zou ik het liefst elke dag het koppie leeg rennen, ook al is dat qua fysieke belasting niet zo handig, om maar te zwijgen over het thuisfront; “zeg, wanneer gaan we weer eens samen eten….”

Maar het werk op het architectenbureau heeft in deze tijd de extra aandacht nodig, want bouw gerelateerd, en in de bouw gaat het in de huidige economische dip nou niet echt bijzonder.

We hebben een prachtig en gezond bureau, en die bouw trekt ook best wel weer aan, maar het zet de zaken op zijn minst gezegd weer even op scherp en dat is alleen maar goed.

Nu in eind februari aanbeland pak ik het vertrouwde ritme weer lekker op, en knoop ik zo’n 3x per week de hardlooppatta’s onder de zolen.

 

Auw!…  andere looptechniek.

Omdat ik me ook graag inlees in allerlei schrijfsels m.b.t. hardlopen, gaat het ook al snel over de looptechniek.

En vanwege de populariteit van natural-, chi- en poserunning, al of niet in combinatie met minimalistische (of helemaal geen) schoenen raak je daar ook niet echt over uitgelezen.

De een is voor, de ander weer tegen, men weet het niet, en sommigen boeit het ook niet, maar ik zie de voordelen er wel van in.

En ik heb inmiddels voldoende foto’s en filmpjes van mijzelf  “in actie” gezien om te constateren dat mijn (soort van) techniek wel voor verbetering vatbaar is; lekker traditioneel doorstampen op de hak, en jezelf vooral flink afremmen en je gewrichten belasten.

Niet goed, en moet dus anders.

 

 

 

 

 

Nieuwe schoenen:

Na de Marathon van Zwolle die ik op de flink afgesleten zolen van de Triumphs 8 liep, loop ik sindsdien op de 9, en die bevallen steeds beter, met een net iets vlakkere offset. Ook hier moest een 2e setje bij, dus dat werd de 10.

Een iets smallere neus, waardoor de schoen wat stabieler is geworden, de hielkap is wat lager, dus minder raakvlak met de achilles, maar waardoor hij wat meer schuift over de hak, wat me een paar keer vetertjes strikken onderweg opleverde, maar hij loopt heerlijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarnaast probeer ik met wat afwisseling frequenter en langer op de midden/voorvoet te landen.

Dat geeft uiteraard een extra belasting op de kuiten en de achillespezen, dus dit moet je voorzichtig uitbouwen, want een blessure ligt op de loer, wat vaker de rem erop, maar het gaat me steeds beter af en kan langer doorlopen.

Afgelopen zondag liep ik 23 km in een rustig tempo, en probeerde de nieuwe techniek tussen de oren te prenten. Dat ging redelijk, maar de daadwerkelijke uitvoering zit ‘m in de beentjes, en die vinden het na 47 jaar een beetje een gedoe, en laten dat een dag later dan ook weten… Auh!

 

Lente:

Eigenlijk boeit het me niet wat voor weer het is, lopen doe ik toch wel, maar als ik zou mogen kiezen…kom maar op met die lente!

Geen sneeuw, ijzel en ander geglibber, die rare legging kan weer uit, weer fris in de korte bokse, korte mouwtjes, Oakley op ’t hoofd en gaan!

Inmiddels staan er een paar mooie loopjes in de planning, leuk om naar toe te werken, wie weet een pee-erretjuh, we zullen zien, maar bovenal gewoon lekker lopen.

Next!

 

 

 

 

Permanente koppeling naar dit artikel: http://marceldegroot.eu/trage-start/

2 reacties

  1. erictimmer

    Herkenbaar Marcel. Ik probeer zelf ook op m’n kniehoek te letten (moet gebogen zijn), probeer kortere passen te nemen en te landen onder mijn lichaam. Merk wel dat het scheelt qua kniebelasting. Haklanding sta ik mezelf nog steeds toe. De beste manier om je te dwingen in de winter door te trainen is het lopen van de Midwintermarathon. Stok achter de deur om te blijven doortrainen in november, december en januari en ga je met een mooie basis het voorjaar in. En niet vergeten te genieten volgende week in Harderwijk!

    1. mrcldgrt

      Thanks Eric,
      De nieuwe techniek komt me niet aanwaaien, maar gaat de goede kant op.
      Het plezier staat zoals je weet voorop.

Reacties zijn uitgeschakeld.