Na elke week een halve in je eentje, wordt het wel weer eens tijd voor een officiële registratie. Maandagochtend. Werk. Koffie. Goed weekend gehad? Joah… relaxt, gewoon, boodschappen, familiebezoekje en nog wat uurtjes gelopen, prima, en jij? Fronsende wenkbrauwen “alweer?” “21km?” “”Jaja.. bewijzen de Groot!” En nu ken ik hardlopers die elke week een of meerdere marathons wegtikken, dus zo speciaal is’t nou ook weer niet, maar voor de nonbelievers kan je aan die kilometers een officieel tintje geven door om de zoveel tijd aan een wedstrijdje mee te doen, en je inspanning te vereeuwigen op uitslagen.nl.
Dus werd de Halve Marathon van Harderwijk mijn eerste bewijs van dit jaar. Eerder gelopen in 2011, geen fijn parcours stond me nog bij, veel viaductjes en bijbehorende hellingproefjes, maar het werd misschien ook meer gevoed door de slechte ervaring die ik daar toen had. Hop, in de herkansing.
Zelfde parcours als vier jaar geleden, 2 vrijwel identieke rondjes met de finish op de Vischmarkt. 14:00 in de middag, paar banaantjes achter de kiezen, paar slokken te duur betaalde sportdrank, kus van Joke in het startvak; “superdoei en succes, ik ga shoppen, zie je over 2 uur wel weer” en pang! Fris, koud windje en niet fijn voor de kijkers, maar topweer voor de lopers. Doel is vlak uitlopen, geen gesplit en gedip tussendoor deze keer. ‘hold your horses!’ Na het eerste rondje voelt het goed. Heel goed. Ik zet coach Garmin om m’n pols op ‘virtual pace’, en zie dat ik 50 tellen voorloop. Kijk! Dat biedt perspectief! Hou die rem vast, keep up this pace en het komt goed. En nu heb ik dat wel eens vaker gedacht op het moment dat je zo’n 9 km voor de boeg had. Maar eenmaal over de helft tel je niet meer op, maar af (tip, ‘t helpt!) en die kilometers gaan alleen maar sneller. Prima, mooi nog even een buffertje voor een half bekertje water op km 16, en nu vlak blijven lopen voor de resterende 5. De virtual pacer loopt wat in, maar blijf ik nog 40 sec. voor. Dit wordt een prima tijd. Laatste bochtje over de klinkers van de Vischmarkt, zet aan, heb wat lopers gelost en in een soort van sprintend over de mat. Garmin zat er flink wat meters naast, maar mijn wedstrijd met de pacer heb ik gewonnen. Helaas geen medaille maar een klein handdoekje met sponsorreclame. Ach ja… onbelangrijk.
Een week later, de 10 km kruidenloop in Wapenveld. Leuke regionale loop, loopvrienden, bekende gezichten en lokale helden. Zo mooi als het weer verleden week, zo vies is het nu. Flinke regenbuien en plassen op het parcours. En dan in de warming-up vol in zo’n plas stappen. Ik kan dat. Natte sok maar ach, het is maar 10 km dus gaan! En zo vlak en beheerst ik een week geleden liep, zo loop ik mezelf nu al snel voorbij en wordt na 6 km dan ook onverbiddelijk door m’n schaduw ingehaald. Deze wedstrijd verandert in een onbedoelde interval en de virtual pacer wint het deze keer dik van me. Zeiknat over de finish druip ik af richting kantine waar een hete kom soep de boel weer even opwarmt. Tussen uitdampende hardlopers die hetzelfde doen en hetzelfde denken. Lekker lopen! En ook hier geen metaal aan een lintje om de nek, maar in ruil voor je startnummer een potje kruiden rechtstreeks uit de fabriek. Topdag!
De eerste wedstrijdjes zijn gelopen en door foto’s en eindtijden vereeuwigd. En een rappe of minder snelle tijd, ik hecht er voorlopig niet veel waarde aan. De dikke winst zit er nog steeds in door even geen blessure gemekker. Houden zo, Lekker lopen! Next!