Wedstrijdje in je eigen voortuin: Stadshagenrun 2015.

Oktober; het jaarlijkse hardloopfeest in de Zwolse wijk Stadshagen. Mijn wijk, met het parcours op 5 meter van de voordeur, die doe je als hardlopende buurman mee, tenzij je een zwaarwegend excuus hebt om daar niet aan de start te verschijnen. Dus ingeschreven. 2 x 5 maakt 10 km door de wijk; asfalt, tegels, grindpad, wat vals plat en een u-turn op de dijk om het strak gecertificeerd op 10 km te krijgen. Begeleid door drumband en fanfare en ‘’hé buurman, nog maar 9 km…’’ en ‘’kiekum loop’m dan, dat kan harduuurr…’’

SHR_2015_01

fris van start

12:10. Ik loop de voordeur uit en kruip onder het afzetlint door, loop een rondje parkvijver om de boel een beetje op te warmen en positioneer mijzelf in het startvak. Laat ik nu niet dezelfde fout maken als bij de Berkumloop, en dring mezelf wat naar voren om te voorkomen dat ik de eerste 500 meter al hakken trappend en schouder duwend naar voren laveer. Gezien mijn tijden beschouw mijzelf als een gemiddeld hardloper, ik ken en waardeer mijn positie, maar hier loopt ook de enthousiaste starttorunner mee die zijn of haar 1e 10km tracht uit te lopen. Respect trouwens. Altijd. Maar sluit dan achterin het startvak aan met je oordopjes en smartphone in de aanslag voor de selfie. Maar hé, gezellig is het wel, ik ben natuurlijk ook maar die amateur in de meute.

12:25: Garmin blijft tevergeefs zwaaien naar de satellieten maar ze zwaaien niet terug. Maar weer even uit en aan, maar geen respons. Dan maar niet. ‘’START!!’’ schreeuwt plots de speaker, zo kan het ook, geen schot maar gewoon even hard roepen in de microfoon! De kluit zet zich sjokkend in beweging en ik steek direct naar rechts om wat vrije ruimte op te eisen. Dat werkt. Wat gemopper achter me maar ik kom snel in m’n ritme, zwaai na 100 meter even naar de buren en ben los. Ik ken hier de route als m’n broekzak dus die weigerende coach om m’n pols mag geen probleem zijn. Ik zie wel na 5 km wat de finishklok halverwege aangeeft.

SHR_2015_02

zware laatste meters

Na 1,5 km op de dijk voelt het redelijk, maar ik heb hier wel eens lekkerder gelopen. Ademhaling 3 om 2. Tempo te hoog? Zou kunnen, ik ben niet zo’n type loper waar je de klok op gelijk zet. De dijk af en de wijk in gaat beter, hier staan meer mensen langs de kant en die afleiding helpt altijd. Na 22 minuten zie ik de klok op de boulevard en loop daar niet veel later onderdoor voor ronde 2. Dit gaat dus te snel en ga ik niet volhouden. Daar gaat m’n geplande negatieve split. Aanmoedigingen ten spijt kak ik volledig in en het tempo gaat onderuit. Doorlopen ouwe! Uitstappen is voor opgevers. Ik krijg de glimlach na 9 km niet meer op het gezicht en hark de laatste km door naar de finish op de boulevard langs het water. Haal nog wat vervelende lopers in die mij net zojuist brutaal passeerden en tik af op de mat. 47:55 geeft de klok boven mijn hoofd aan en daar mogen dan gelukkig nog 22 bruto strafseconden van af, althans zo voelt het.  Ach, 47:33 is niet eens zover van mijn PR af maar de ideale knip halverwege krijg ik maar niet onder de knie.

Blijven oefenen dus. prachtige sport! Op naar de volgende.

Permanente koppeling naar dit artikel: https://marceldegroot.eu/wedstrijdje-in-je-eigen-voortuin-stadshagenrun-2015/